عدهای می‌‌ترسند برای حمایت از موسیقی اسپانسر شوند
سال گذشــته بود که بردیا صدرنوری آهنگســاز، نوازنــده و مدیــر برگزاری جشنواره و جایزه موســیقی نوای خرم با بیان اینکــه هفتمین دوره این جشــنواره در ســال 1399 برگزار نمیشود، توضیح داد: با توجه به شــرایط ناشــی از بیماری کووید 19 و عدم امکان برنامهریزی برای اجراهــای صحنــهای و گروهــی بخش رقابتی، هفتمین جشنواره و جایزه همایون خرّ م در ســال 1400 برگزار میشود. البته برنامهریزی بــرای برگزاری هفتمین دوره جشنواره و جایزه همایون خرّ م )نوای خرّ م 7 )طبق روال سنوات پیش، پس از اتمام جشنواره ششــم آغاز شد. اما شرایط روز جامعه ناشــی از بیماری کووید 19 و نیز آثار منفی آن بر کیفیت برگزاری جشنواره شرایطی را فراهم ســاخت که این دوره از جشنواره را به سال آینده موکول کنیم. اما گویا شرایط ویژه ناشی از استمرار و ســکونت بیماری کووید در ایران هنوز مدیران برگزاری این جشنواره موسیقایی را مجاب نکرده که بخواهند در این شــرایط نسبت به برگزاری یک رویداد موسیقایی با حضور کودکان و نوجوانان این سرزمین اقدام کننــد. »بردیا صدرنوری« دربارهی این ماجرا نیز توضیح داده است: طبیعتــا شــرایط مالی مــا در بخش خصوصی تابع شــرایط کلــی اقتصادی کشــور اســت؛ آن هم در حوزه فرهنگ و هنر که هیــچگاه اولویــت برنامهریزان کشور نبوده اســت. آنچه حوزه فرهنگ و هنــر را آزار میدهد بیتوجهیها به این حوزه اســت. شــما میبینید همین چند وقــت اخیــر و در مناظــرات انتخاباتی ریاستجمهوری از هر دری سخن گفته شد جز حوزه فرهنگ و هنر و مصایبی که همیشه گریبان آن را گرفته است. اگر هم یکی دو جمله گفته شد جمالت کلیشهای و نخنمای تکــراری و بدون مصرف بود. بنابراین خود بخوانیــد حدیث مفصل از این مجمل. در مورد جشــنواره خرّ م، ما از ابتدا بهدنبــال حمایتهای مالی دولتی نبودیم. چون به نظرمان اســتقاللمان را تحتالشــعاع قرار میداد و پای عدهای را بــه بهانه همین کمکها به جشــنواره باز میکرد و برای برگزاری جشــنوارهای مستقل ایجاد مزاحمت مینمود. البته از حق نباید گذشــت که همواره از حمایت معنوی معاونین امور هنری و مدیران کل موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسالمی برخوردار بودهایم که جای قدردانی دارد. ما دنبال جذب منابــع مالی از طریق شــرکتکنندگان و خانوادههایشــان هــم نبودیم چون نمیخواســتیم بار مالی اضافهای بــه خانوادهها تحمیــل کنیم. همیــن که خانوادهها در این دوره و زمانه، هزینــه تعلیم موســیقی فرزندانشــان و رفتوآمدشــان برای شرکت در جشنواره را تقبــل میکردند جای شــکرش باقی است. واقعیت دیگر اینکه جز یک دوره، اسپانســر مالی خصوصــی و خصولتی هم نداشــتیم چــون نمیخواســتیم وارد بازیهای کثیف مالی و پولشــویی شویم و ۵۰۰ میلیــون بگیریــم، بهجایش یک میلیارد فاکتور دهیم. بســیاری از کسانی که بهعنوان اسپانسر سمت ما آمدند چنین توقعی داشــتند و این امر بــا روحیات و رویه کاری ما و روح حاکم بر جشــنواره که به تاسی از اخالقمداری استاد همایون خــرّ م، اخالق در آن حرف اول را میزد در تضاد جدی بود. ما اسپانسر نداشتیم چون موضوع جشنواره، موسیقی بود و عدهای عافیتطلب نمیخواســتند بگویند برای حمایت از موســیقی اسپانسر شدهاند که مبادا موقعیت کاری و کســب و کارشان دچار مشکل شود. مــا اسپانســر نداشــتیم چــون بــه خواســتههای تهیهکننــدگان برنامههای موسیقی تلویزیون تن ندادیم که میگفتند در برنامــه تلویزیونــی ذکــری از حضور دختران در جشــنواره نکنید یا نگویید که جشنواره موســیقیتان مربوط به کودکان و نوجوانان است، یا اگر در برنامه شرکت میکنید نگویید مدیر جشــنواره موسیقی هســتید و بهعنوان کارشــناس موسیقی شــرکت کنیــد و... حتــی در دو ســال آخر، حاضر به اعالم یــک خبر در مورد برگزاری جشــنوارهای در این حد و اندازه در بخشهای خبری تلویزیون نشــدند. فکر کنم همینقدر توضیح کافی باشد که بدانید چرا اسپانســر نداشتیم. البته این را هم ذکر کنم که در این میان رادیو در چندین برنامه به جشنواره نوای خرّ م پرداخت که قدردانشان هســتیم. در این میان بخش عمده تبلیغات و اطالعرسانی ما بر عهده خبرگزاریها و رسانههای مجازی بود که وظیفه داریم از آنان یاد و تقدیر کنیم. ما نمیتوانستیم این رویداد را بهصورت مجازی برگزار کنیم، چراکه هر جشنوارهای برای خود اهداف و رویکردهایی دارد و بر اساس آن و شرایط روز تصمیم میگیرد که آیا از اســتانداردهایش کوتاه بیاید و به هر نحوی و تحت هر شــرایطی جشنواره را برگزار کند که بگویــد من این کار را کردم و در اصل کیفیــت را فدای کمیت کند یا نه؟ چون بهتر از مــن میدانید که اجرای ضبطــی یا اجــرای آنالین آن هــم با این وضعیت اینترنت نه از نظر کیفیت صدا و نه از نظر شــرایط صحنه قابل مقایسه با اجرای زنده صحنهای نیست. همانطــور که عرض کردم اســاس ّ م بر اجراهــای صحنهای جشــنواره خر و در حضور داوران و بزرگان موســیقی کشــور اســت. به نظرم اینکه در اتاقی بنشــینیم و یک لپتاپ یــا در بهترین حالت یــک تلویزیــون ۴۰ اینچ جلوی پنج داور محتــرم بگذاریم و بگوییم آثار ضبطشــده را قضــاوت و داوری کنید و برگزیدگان جشــنواره را تعیین نمایید خیلی مناســب نیســت. ضمــن اینکه بخش بزرگی از جشــنواره ما اجراهای گروهی اســت. بنابراین ما پس از بحث ّ م و بررسی بســیار در ستاد جشنواره خر نهایتا به عدم برگزاری جشنواره به شکل مرسوم آن تا رسیدن به شرایط استاندارد رسیدیم. البته در حال رایزنی و تبادلنظر و امکانســنجی در مــورد روشهــای متعــدد برگــزاری جشــنواره و اهدای ّ م هستیم که به محض جایزه همایون خر جمعبندی، اطالعرسانی خواهیم کرد.